प्रेमावर बोलू काही?

या या स्वागत आहे! पहील्या मजल्यावरचे हे श्री व सौ साने, दोघां व्यतिरीक्त बाकी घर तसे असते रिकामे, सून आणि डॉ. साने असतात कंट्रि आऊट, दोघा म्हातारयांचा मात्र असतो नेहमी शाऊट. समोरच्याच खोलीतल्या या प्रेमळ अक्काताई, सोबतीला असतात त्यांच्या हल्ली मोलकरीणबाई, म्हणतात सकाळी जेंव्हा त्या गोड भूपाळी, तेंव्हाच कळंत का म्हणतात त्यांना आनंदीमाई. दूसरया मजल्यावरचे स्वा. से. दत्ताराम दामले, खोलीत वारले ते दोन दिवसांनी सगळ्यांना कळले, मूलांना कळवले तरी कार्य मात्र बिल्डिंगलाच करावे लागले, दहाव्यालाही 'त्या' कावळ्यांनी बहुतेक यायचे टाळले. असो, तिसरया मजल्यावरचे हे मास्तर चितळे, छडीची जागा आता घेतली आहे काठीने, घरात जरी नसले शेंगदाणे तरी डोळ्यात दिसतात मोत्याचे दाणे, नमःस्कार करून निघताना तेच डोळे मात्र पाणावले. शेवट्च्या मजल्यावरचे सगळ्यांचे लाडके आबा टिपरे, ८९ नॉटाऊट तरीही ठणठणीत उभे, संस्कार आणि आसने अजूनही करतात ते नित्यनियमाने, म्हणुनच की काय सुखालाही वाटतय रहावस त्यांच्याकडे! अशी ही बघताना रूक्ष वाटणारी जुनी माणंस, त्यांच्याशी बोलल्यावर मात्र कळत ही आहेत गोड फणंस. म्हणतात भेटायला येतच न...

होती इथे आधी हसरी बटाट्याची चाळ, बांधल्येय आता बिल्डिंग मजली चार. हा आमचा वॉचमेन आहे, वॉच वुमेन हे त्याच दूसरे काम आहे. तशी त्याची काही गरज नाही, कारण कोणीच इकडे फिरकत नही. बिल्डिंगचे दरवाजे असतात नेहमी बंद, त्यामूळे कुणाचाच कुणाशी फारसा नसतो संबंध. पूर्वीच्या चाळीतले दात सगळे पड्लेत, दाढाच मात्र काही शिल्लक आहेत. काही किड्ल्यात काही हलायच बघतायत, तरीही गप्प बसून कळा सहन करतायत. चला तर मग ओळख देतो त्यांना तुमची करुन, बरयाच दिवसांनी कोणी आल म्हणुन उर येइल त्यांच भरुन. श्री व सौ साने;आनंदीताई प्रभूणे, स्वातंत्र्य सेनानी दत्ताराम दामले, हातातल्या छडीचा कधीही उपयोग न करणारे मास्तर चितळे, आणि हो आपले लाडके आबा...आबा टिपरे, पुढ्ल्या भागात आपल्याला ते भेट्णारेत, चार गोष्टी आपल्याला ते सांगणारेत. (भेटूया बटाट्याची बिल्डिंग- दूसरया भागात) ........ -चैत.

'लव' शब्दच कीती पोकळ, 'प्रेम' शब्दातच कीती बळ. 'लव' एक बेछुट अंधानुकरण, 'प्रेम' एक अतुट बंधन. 'लव' मनांची फ़सवणुक, 'प्रेम' मनांची जपणूक. 'लव' कोमेजलेला गंध, 'प्रेम' दर्वळलेला सुगंध. 'लव' नसमजून बोलणं, 'प्रेम' नबोलून समजणं. 'लव' मेसेज सरकवणं, 'प्रेम' मेसेज बनणं. 'लव' आंधळ करतं, 'प्रेम' बघायला शिकवतं. म्हणूनच, 'प्रेम' नसलं तर काहीच नसतं, 'प्रेम' असलं तर जग असतं. तेंव्हा बघा तुम्हाला काय दिसतंय? 'लव' की 'प्रेम'! -चैत

स्वप्न एक रत्न असतं, देवा ने दिलेल वरदान असतं ! स्वप्न एक चित्र असतं, आपणच आपले एक पात्र असतं ! स्वप्न एक जग असतं, आपणाच रंगवलेल एक विश्व असतं ! स्वप्न एक जागा असते, त्यात पडुन सुद्धा ईजा नसते ! स्वप्न एक सुःख असतं, दुःख विसरायच औषध असतं ! स्वप्न एक विचार असतॊ, भविष्य घडवण्याचा मार्ग असतो ! असं हे स्वप्न नेमके कुठे असतं? कोणी म्हणते ते डोळ्यात असतं,कोणी म्हणते ते मनात असतं, त्या 'गुरु' ला विचारा,तो म्हणेल ते हातात असतं ! -चैत.